Inleiding
Nou, altijd die verwachtingen met Kerstmis... Je verwacht een heerlijke maaltijd en sommigen hopen dat het geen vis is (overgang van de sketch "Hoe smaakt Kerstmis?").
Verwachtingen en hoop spelen ook een grote rol in de kersttijd. Ik verwacht vanavond een cadeau en hoop dat het een drone is.
Dat was een grapje, ik heb al een drone, ik heb hem twee jaar geleden gespaard.
Het tegenovergestelde van hoop is angst. Ik verwacht vanavond een cadeau en ik vrees dat het gelijkspel wordt.
Maar laten we deze dwaasheden - hoewel ik misschien voor sommigen zeer reële hoop en vrees heb aangeroerd - achter ons laten en kijken naar een kersttekst uit het Oude Testament (Jesaja 9:1-6; NL):
Hoop voor een volk in duisternis
Het eerste vers wordt in het Nieuwe Testament geciteerd in Mattheüs 4:15,16, waar de verhuizing van Jezus Christus naar Kapernaüm wordt beschreven, in het noordwesten van het Meer van Galilea, in wat toen het land was van de stammen Zebulon en Naftali.
Dit betekent dat dit heldere licht uit de tekst in het Nieuwe Testament betrekking heeft op Jezus.
Men moet weten dat in het hoofdstuk daarvoor, in Jesaja 8, een tijd van duisternis werd beschreven voor het volk Israël, die kwam door het zich afkeren van God. Er was angst voor een overweldigende vijand, er waren occulte praktijken, die vaak samengaan met angst.
En nu is er een lichtpuntje aangekondigd. Ik stelde alleen duisternis gelijk aan angst, wat niet altijd past. Maar in de duisternis zie je geen doel, je ziet niet wat er komt, en dat lijkt nogal bedreigend en beangstigend.
Het heldere licht toont je het doel en de weg.
Op het noordelijk halfrond valt Kerstmis in het donkere seizoen en zie je altijd overal veel kerstverlichting. Af en toe heb ik de nare gedachte dat elektriciteit nog niet duur genoeg is, maar ik begrijp dat veel mensen last hebben van de duisternis en dat kerstverlichting helpt. En met LED's is het niet meer zo duur, dus duw ik die nare gedachte weer weg.
Jezus Christus is onze hoop, ons licht. Als je deze zin, die je waarschijnlijk al duizend keer hebt gehoord, weer mee kunt nemen, dan is dit jaar al een kostbare kerst.
Joy
Het tweede couplet is iets specifieker:
"vermenigvuldig het volk": men behoort niet langer tot een paar, men is niet langer alleen. In de duisternis voelt men zich vaak alleen, omdat men de anderen niet ziet. Het licht toont ons ook onze naaste, onze medebroeder, onze medezuster.
"Vreugde in God als..." Zoals de oogsttijd, zoals mensen die de buit onder elkaar verdelen.
Ik moet even huiveren bij "buit", want dat klinkt op de een of andere manier crimineel, als piraterij of diefstal, maar het gaat hier om het gevoel. Stel je voor dat je samen met anderen een schat vindt die je mag houden. Je kunt nu je schulden betalen, je kunt iets goeds doen voor je gezin, je kunt jezelf misschien eindelijk ergens op trakteren, zoals op vakantie. En je deelt deze vreugde met de anderen die de schat met jou hebben gevonden, en er is genoeg voor iedereen.
Er is geen afgunst en iedereen is gelukkig samen.
Bevrijding en vrede
Dan wordt de duisternis weer aangesproken:
Allereerst gaat het om bevrijding. Het noorden van Israël, althans de eerder genoemde stammen Zebulon en Naftali, stonden onder Assyrische heerschappij en de hier aangekondigde bevrijding werd toen ook in Jesaja 37 doorgevoerd.
Maar wij persoonlijk kunnen ook lijden onder een juk en onder druk staan. Meer dan de misschien wat platitudinale uitspraak dat men door Jezus vrij kan worden, kan ik in het kader van vandaag niet bieden. De weg daarheen is altijd heel individueel en persoonlijk. Maar zoals ik al zei, andere broeders en zusters zijn er, je bent niet alleen.
En dan gaat het over vrede. Ik vind het nogal eng dat het eerste deel van het vierde couplet, "All booming marching boots", een uitspraak is die bijna alle mensen in alle tijden begrijpen. Het is niet nodig om hier iets cultureels uit te leggen, deze uitspraak is volkomen tijdloos.
Je kunt niet om de oorlog heen. De afgelopen decennia is er altijd wel ergens oorlog geweest, maar deze keer is het zo dichtbij.
Sommige kerkmensen hebben het zogenaamde kerstbestand van 1914 in de Eerste Wereldoorlog als model genomen en gevraagd of dit niet ook in Oekraïne mogelijk zou zijn.
Ik heb het Wikipedia-artikel hierover
(https://de.wikipedia.org/wiki/Weihnachtsfrieden_(Eerste_Wereldoorlog))
erg spannend, ik kan het alleen maar aanraden. Dit kerstbestand vond voornamelijk plaats tussen Duitse en Britse soldaten in Belgisch Vlaanderen en aangrenzende Franse gebieden. Op een gegeven moment vierden de soldaten zelfs een gezamenlijke dienst waarin Psalm 23 werd gelezen, eerst in het Engels en daarna in het Duits.
Dat was geweldig, maar het is een beetje een verheerlijking vandaag. De Fransen en Belgen waren nauwelijks betrokken omdat de oorlog op hun land plaatsvond en zij direct werden getroffen door de verwoestingen die de Duitse bezetters aanrichtten. Het was dus meer een verhaal zonder de direct betrokkenen, zoals nu soms het geval is bij diverse discussies over de oorlog in Oekraïne.
Als je nu de twee verzen politiek bekijkt, besef je dat bevrijding van het juk en de vernietiging van wapens op de een of andere manier bij elkaar horen. Dus vrede in onderdrukking kan niet de oplossing zijn. Vrede en een leven in vrijheid horen bij elkaar. De term "vrijheid" is vaak vreemd geïnterpreteerd door politici, maar ik denk dat u begrijpt wat ik bedoel.
Het kind
Laten we tot de kern komen:
Het is nu echt kerstachtig.
Maar het ergert mij persoonlijk als mensen het hebben over het Christuskind dat de cadeautjes moet brengen. De kerstman bevindt zich heel duidelijk in het universum van de tandenfee, maar het Christuskind, dat, afhankelijk van de cultuur, wordt voorgesteld als een engel met krullend haar die de cadeautjes brengt, kan het zicht op de echte Jezus Christus, die als hulpeloze baby ter wereld kwam en onze wonderbaarlijke raadgever, sterke God, eeuwige Vader en Vredevorst werd, behoorlijk vertekenen.
Laten we deze vier termen eens nader bekijken.
- Geweldige raadgever: als je advies nodig hebt, als je het even niet meer weet, kun je bij hem terecht. Op een of andere manier zal hij helpen: Door dingen die je duidelijk worden, door een Bijbeltekst, door deuren die open of dicht gaan, soms op een wonderlijke manier.
- Sterke God: Door Jezus Christus zijn wij verbonden met de almachtige God. God is sterk, sterker dan wij ons kunnen voorstellen. Niets is onmogelijk voor hem.
- Eeuwige Vader: Onze aardse ouders of andere verzorgers verlaten ons op een gegeven moment of kunnen ons in ieder geval niet meer helpen. Door Jezus Christus blijft God onze Vader, voor iedereen persoonlijk, hoe oud men ook wordt en waar ons pad ons ook brengt.
- Vredevorst: Leven in vrede met God, met zichzelf en met de naaste is een belangrijke basis voor een vervuld leven. En deze vrede is wat Jezus ons beloofd heeft.
En dan is er het gesprek over eindeloze heerschappij, in vrede, recht en gerechtigheid.
Dit is natuurlijk geen theocratie waar een paar mensen in vreemde gewaden en hoofdtooien beslissen waar de dingen heen gaan.
Het koninkrijk van God hier op aarde begint in ons persoonlijk. Als we ons aansluiten bij Jezus Christus, ons leven aan hem geven, dan kan zijn vrede in ons groeien en zich verspreiden. Dit omvat ook zijn rechtvaardigheid en ook zijn barmhartigheid.
Misschien lijkt deze zin te kitscherig voor Kerstmis, vooral als je denkt aan je eigen mislukkingen. Hier was ik vervelend, daar heb ik iemand gekwetst met mijn manier van doen, elders heb ik misschien een geschil niet opgelost maar juist aangewakkerd.
Ik denk dat we dat allemaal wel eens ervaren, maar het is toch waar dat het vredesrijk van Jezus Christus in ons persoonlijk begint.
En in de laatste zin van onze tekst komt het woord "duurzaam" echt voor, althans in de vertaling "Nieuw leven". Het is een woord dat tegenwoordig bij elke gelegenheid lijkt te worden gebruikt, en terecht, want in het verleden hadden we de neiging om duurzaamheid op veel gebieden te negeren.
Ik heb het vers nog eens gelezen:
Dit is natuurlijk een glimp van de eeuwigheid, maar, zoals ik al zei, het begint ook hier met ons persoonlijk.
En ik geloof dat God een blijvende interesse heeft in jou persoonlijk, en dat hij zich blijvend inzet voor jou en dat je zijn vrede ervaart.
Samenvatting
Ik sluit af met een korte opsomming van de afzonderlijke punten:
- Hoop in de duisternis: Jezus Christus, het licht, wijst je de weg en je ziet dat je niet alleen bent.
- De vreugde van God delen
- Er is vrede met God, vrede met zichzelf en vrede met de volgende en het begint persoonlijk in ons.
- Het kind van de hoop, Jezus Christus, is voor ons als wonderbaarlijke raadgever, sterke God, eeuwige Vader en Vredevorst. En God heeft een blijvend belang bij jou en mij persoonlijk, opdat wij zijn vrede mogen ervaren en doorgeven.